- Հարցական դերանունները փոխարինի՛ր փակագծում տրված բառերից կազմված համապատասխան գոյականներով:
Օրինակ` «Քավության նոխազ» (ի՞նչը, արտահայտել) արտահայտությունը հին հրեաների կրոնական մի (ինչի՞ց, սովորել) սովորությունից է առաջացել:
Տարին մի անգամ հրեաները երկու այծ էին բռնում, որոնցից մեկին էին միայն զոհում: Մյուսի վրա մարդիկ հերթական ապես դնում էին ձեռքերն ու դրանով իբր իրենց մեղքերը բարդում նրա վրա: Հետո այդ այծին ազատություն էին տալիս: Հիմա << Քավության նոխազ» անվանում են այն մարդկանց, որոնք իրենց վրա են վերցնում ուրիշի մեղքերը, ստիպված են լինում պատասխան տալ ուրիշ անելիքի համար:
2. Յուրաքանչյուր շարքի չորս բառերն ի՞նչ ընդհանուր հատկանիշ ունեն, որ նույն շարքի մեկ բառը չունի:
ա) վանք բ) հարսնացու գ) Հովհաննես դ) կապիկ
Թումանյան
անտառ տիեզերագնաց Թբիլիսի տեր
գայլ եղբայր Լուսաստղ սարսափ
երեխա գիտնական մոլորակ կամուրջ
թփուտ առնետ «Ջութակ և սրինգ» երեխա
Թումանյանը ՝ ազգանուն է , գրվում է մեծատառով,
տիեզերագնաց ՝ բոլոր շարքի բառերը բաղկացած են երկու կամ երեք վանկերից , իսկ տիեզերագնաց բառը ւ վանկից,
մոլորակ ՝ փոքրատառով է գրված
տեր ՝ միավանկ է․
3. Յուրաքանչյուր շարքի չորս բառերն ի՞նչ ընդհանուր հատկանիշ ունեն, որ նույն շարքի մեկ բառը չունի:
ա) նշան բ) ուսուցիչ գ) «Անտառում» դ)սողուն
հնչյուն
եղբայր սեղան նավարար
աղջիկ արջ խաղաղություն շենք
սեր նկարիչ շուն որսորդ
պատերազմ հայր կարոտ վարորդ
սեր ՝ միավանկ է
արջ՝ մարդ չէ
շուն ՝ միավանկ է
շենք՝ անշարժ է
4. Բաց թողնված տառերը լրացրո՛ւ:
Պատկերացրեք, որ երկրի վրա մեզ հետ միասին ապրում են էակներ, որոնց կյանքի ժամանակամիջոցը՝ ծնունդից մինչև մահ, տեղավորվում է վայրկյանի հազարերորդական մասում: Այդպիսի յուրաքանչ.ր էակի կյանքի ընթացքում դիտվող աշխարհը ակնթարթային լուսանկարը կլինի: Այդ նկարի մեջ տարօրինակ դիրքերում քարացած անշարժ էակներ՝ մարդիկ կլինեն:
Գեղեցիկի բացահայտումը
Մեզ շրջապատող ամեն ինչի մեջ կա գեղեցկություն, ոչինչ առանց գեղեցկության ստեղծված չէ, բայց այդ գեղեցկությունը անզեն աչքով չի երևում, հնարավոր չէ բացատրել, նկարագրել այն, միայն տեսնել է հնարավոր ու այն էլ ոչ աչքերով, այլ սրտով:
Որքան տարբեր ենք մենք միմյանցից, յուրահատուկ ու յուրօրինակ, բայց մեզ բոլորիս միավորում է երեք բան՝
սերը, ժամանակը, մահը: Այո՛, հենց սերը ,որովհետեև ամեն օր մենք ունենք սիրո կարիք, ցավում ենք, որ ունենք քիչ ժամանակ ու վախենում ենք մահից: Իսկ մենք ասում ենք՝ ժամանակը բուժում է, բայց լռում ենք նրա մասին, թե ինչքան վիշտ ու ցավ է պատճառում, իսկ երբ ժամանակը կորչում է, տեսնում ես, թե ինչքան բան չես արել ժամանակին, դրա համար ես չեմ սիրում ետ նայել։
Սեր․․․ թվում է , թե կարող եմ այն բնութագրել ամենագեղեցիկ բառերով, սակայն , երբ փորձում եմ դա անել , ասես այդ ամենը հերիք չէ ,կարծես այդ բառերը անզոր են դառնում և հավասարվում են ոչինչ չասելուն ։
Մահ․․․ դրա մասին ոչինչ ասել չեմ կարող, միգուցե, որովհետև ինքս եմ վախենում նրանից, դա վերջն է ամեն ինչի , բայց կարևորն է նպատակները հասցնել ավարտին՝ նախքան անհետանալը։ Միգուցե այս աշխարհից հեռու ևս մի աշխարհ կա , ևս մի փորձություն։Այսքանը կարող եմ ասել այս հոգեվիճակի մասին։
Բայց հենց այս երեք բաներն են , որ իմ կյանքը լցնում են իմաստով ու, որ ամենակարևորն է, այն դարձնում են գեղեցիկ։
Comments
Post a Comment